Wat doe je nadat je als twintigjarige Fries ten tijde van de oorlog naar Duitsland bent gestuurd om er te werken in de oorlogsindustrie? Brieven schrijven, veel brieven schrijven. Althans dat deed Willem van Loon uit Huizum. In de oorlog werkte hij als timmerman bij de Condens toen hij in september 1942 met een aantal collega's werd aangewezen om in Duitsland te gaan werken. De reis ging via Groningen en Leer naar Berlijn. Vervolgens werden ze vervoerd naar Swinemünde aan de Oostzeekust. De stad ligt nu op Pools grondgebied en heet Swinoujscie.
In oorlogstijd stonden hier twee grote scheepswerven van Ernst Burmester. Er werden o.a. mijnenvegers en mijnenleggers gebouwd. Willem 'betimmerde' de buitenkant van de stuurhutten met pantserplaten.
In de vrije tijd schreef hij veel brieven die bijna allemaal zijn voorzien van postzegels met een afbeelding van Adolf Hitler erop. Vele blijken te zijn 'geöffnet' door de Duitse censuur.
Dochters Janny en Tineke van Loon besloten de tientallen brieven een goede bestemming te geven en ze onder te brengen bij Tresoar. Hier zullen ze eerst worden geordend en beschreven waarna ze beschikbaar komen voor onderzoek.
De afgebeelde brief heeft Willem op 28 november 1943 geschreven aan zijn 'lieve ouders en zus'.
Hij schrijft o.a.: 'En er wil ook maar nooit een einde aan die rotoorlog komen he. Nu moeder, Gré zal wel niet meer bij jullie komen he, want die verkering is nu voorgoed uit hoor. Maar zo maar rekenen, meer meiden als kerktorens, wat jullie.'
Klik op een afbeelding voor een vergroting
Klik op een afbeelding voor een vergroting
Klik op een afbeelding voor een vergroting
Klik op een afbeelding voor een vergroting
Op de foto staat Willem van Loon helemaal rechts. Verder van links naar rechts vader Adriaan, zus Klaske en moeder Jantje van Loon-Keizer.